بررسی نتایج حاصل از درمان توسط تکنیک های کمک باروری در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان

مقدمه: امروزه استفاده از تکنیک های کمک باروری، مشکل بسیاری از افراد نابارور را برطرف نموده است. تکرار سیکل های درمانی، صرف وقت و هزینه ی به نسبت زیاد و مشکلات احتمالی ناشی از بیهوشی های مکرر، محققین را به سمت یافتن راه هایی برای پیش بینی میزان موفقیت هر یک از تکنیک ها هدایت نموده است. این تحقیق، با هدف بررسی میزان موفقیت روش های کمک باروری انجام گرفت. روش ها: مطالعه ی حاضر، گذشته نگر بود و جمعیت مورد مطالعه، 71 زوجی بودند که طی شش ماهه ی اول سال 1392 جهت انجام تکنیک های کمک باروری به مرکز درمان ناباروری شهید بهشتی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. معیار اصلی در حصول نتایج، بارداری بالینی دو هفته پس از قرار دادن جنین در رحم مادر بود. اطلاعات مورد نیاز مانند سن و نتایج آزمایش های مایع منی و نیز نتیجه ی حاصل از انجام تکنیک های کمک باروری، از پرونده ی این بیماران استخراج شد. یافته ها: از کل زوج های تحت بررسی، 42 مورد تحت درمان به روش تلقیح داخل رحمی اسپرم (iui یا intrauterine insemination) و 29 مورد تحت درمان به روش لقاح آزمایشگاهی (ivf/icsi یا in vitro fertilization/intracytoplasmic sperm injection) قرار گرفتند. از 42 دوره iui، 10 دوره ی موفق (8/23 درصد) و از 29 دوره ivf/icsi نیز 7 دوره ی موفق (1/24 درصد) دیده شد. میانگین سنی زنان و مردان و مدت زمان ناباروری در دو گروه موفق و ناموفق در مورد روش iui اختلاف آماری معنی داری نداشت. در حالی که این میانگین در مورد روش ivf/icsi معنی دار بود. میان پارامتر های اسپرمی نیز بین دو گروه موفق و ناموفق در گروه درمانی iui ارتباط آماری معنی داری یافت نشد، اما در مورد گروه درمانی ivf/icsi درصد اسپرم های سریع به صورت معنی داری در دو گروه موفق و ناموفق متفاوت بود. نتیجه گیری: آنالیز مرسوم منی و سن زن و شوهر نمی توانند پیش بینی کننده ی نتایج استفاده از روش iui باشند، اما میزان موفقیت روش ivf/icsi در موارد سن پایین تر زوجین، همچنین مدت زمان ناباروری کمتر و پارامترهای اسپرمی بهتر، افزایش می یابد.